Ardıç ağacı, servigiller ailesinin bir üyesi olup, iğne yapraklı yapıları ile halk arasında bir benzetme ifadesi olarak kullanılmaktadır. Üreme şekilleri oldukça tuhaf olan ardıç ağaçları, belirli dönemlerde tohumlarını yere dökerler. Bu tohumlar ardıç kuşları olarak bilinen kuşlar tarafından yenilip, sindirim kanalına gitmektedir. Sindirim sistemine giden bu tohumlar zamanla kabuk haline gelir. Bu kabuklanmadan sonra boşaltım sistemi ile dışarı atılır. Dışarı atılan tohumlar toprağa karışarak çimlenip, gelişmektedir. Yabani meyve ağaçlarından sayılan ardıç ağacı uzun yıllar insanlar tarafından değer görmüştür. Değer görmesinin bir nedeni de şifa kaynağı olarak kabul edilmesidir. Bilindiği gibi Orta Çağdaki en büyük hastalık veba idi. Bu sorunla başa çıkmanın yolunu ardıç kullanmakta buldular. Yine ilginç bir nokta da ardıç meyvesi yenildiğinde idrarın menekşe kokması Romalıların çokça kullanmasına neden olmuştur. Hatta o dönemlerde evlerin etrafına dikilen ardıçların insanları cadılardan koruduğu düşünülmekteydi. Yine Avrupa'da yeni yapılan evlerin etrafına sağlık açısından fayda getireceği düşünüldüğü için ardıç ağaçları dikilmektedir.

Dağlık alanlarda yetişebilen ardıç ağaçları geçmiş zamanlarda göçebe yaşayan halkların en çok tercih ettiği ve faydalandığı ağaç çeşididir. Ardıç ağacı dağlık, bataklık ve ormanlık alanlarda yetişmesi mümkün olan bir ağaçtır. Yayılma alanı geniş olan bu ağaç bazı yerlerde bodur ağaçlar iken bazı yerlerde boyları on metreyi geçmektedir. Bu ağaçların siyah meyveleri vardır. Bu meyveleri adları pek duyulmayan lir kuşları, ardıç kuşları ve toy kuşları tüketmektedir. Ardıç ağacı jumipeus ağacı olarak da bilinirler. Bu ağacın birden fazla türü bulunmaktadır. Ardıç ağacının fidanı diğer ağaçlara nazaran daha geç gelişmektedir. Bir ardıç fidanının 1,5-2 metre arasına gelmesi için yılların geçmesi gerekmektedir. Ağaç haline gelmesi de uzun yıllar almaktadır. Ardıç ağacı kurak ve sert hava şartlarına oldukça dayanıklıdır. Bunun sebebi de sivri, iğneli ve oldukça sert olmasıdır. Bir başka nedeni ise bünyelerinde silisik asit barındırıyor olmalarından kaynaklanmaktadır. İğne yapraklı ardıç ağaçları uzun yıllar yeşil kalabilirler. Ardıç ağaçlarının meyvesini eylül ve kasım ayları arasında dallarında görmek mümkündür. Bu meyveler toplanıp, temizlenirken zehirli olabilmeleri hasebiyle dikkatli olunmalıdır. Ayrıca tıpta kullanılan ardıç ağacı ile kara ardıç ağacı karıştırılmamalıdır. Kara ardıç zehirli olması dolayısıyla ardıç ağacından oldukça farklıdır.